پیادهراههای
گردشگری، رابط اصلی و پیونددهنده فضاهای پویای شهری و گردشگران هستند و
میتوانند علاوه بر نقش اقتصادی و اجتماعی، عامل اساسی توسعه گردشگری شهری و
حضور فعال گردشگران در فضاهای شهری، محسوب شوند. بسیاری از شهرها در دنیا
از این امر برای جذب گردشگران و ایجاد سرگرمی برای آنها بهره گرفته و
سالها است از این طریق به توسعه گردشگری شهری دست یافتهاند؛ اما این کار
البته با قوانینی همراه بوده است
مطالعات جهانی نشان می دهد که اگر درآمدزایی از طریق نوسازی بافت های
فرسوده با مشارکت شهروندان محلات و تقویت سرمایه اجتماعی محلی همراه نباشد،
هیچ گاه عملی و پایدار نخواهد بود و باعث تغییرات و آسیب های شدید اجتماعی
در سطح مناطق تحت نوسازی خواهد شد. استراتژی ًعملا گردشگری با ایجاد خدمات
گردشگردی و تجاری مطلوب، علاوه بر تزریق �ایجاد مسیرهای تجاری حس سرزندگی
به مناطق فرسوده، باعث افزایش رضایت مندی شهروندان ساکن در این مناطق و
تشویق سرمایه گذاران به مشارکت در طرح های نوسازی خواهد شد. در حقیقت،
اقتصاد نوسازی بافت های فرسوده را نمی توان تنها در میزان سود حاصل از
تخریب مناطق فرسوده و ایجاد ابنیه و معابر مدرن و جدید جستجو فایده مالی)
در دهه های گذشته خسارات هنگفتی را بر شهرهای کشورمان �کرد. چنین
دیدگاهی(هزینه تحمیل کرده است. در حقیقت، نگاه به اقتصاد نوسازی بافت های
فرسوده باید نگاهی جامع تر باشد و پیش از آنکه بر کسب درآمد موقت از طریق
تخریب و بازسازی این گونه بافت ها تأکید داشته باشد، باید بر ایجاد
پیوندهای عمیق تر اجتماعی و تشویق شهروندان به مشارکت با شهرداری استوار
باشد. این موضوع به درآمدزایی پایدار شهرداری ها کمک شایانی خواهد کرد.