موزه
(به فرانسوی: musée)، فارسی دری: موزیم[۱] (به انگلیسی: museum) یا
آثارخانه به مکان خاصی که در آن مجموعه‌ای از آثار باستانی و صنعتی و اشیاء
با ارزش را به معرض نمایش می‌گذارند، گفته می‌شود. ۱۸ می مصادف با ۲۸
اردیبهشت روز جهانی موزه است.[۲]
شورای بین‌المللی موزه ها که زیر نظر یونسکو فعالیت می‌کند در بند سه و چهار اساسنامه خود موزه را این‌گونه تعریف کرده‌است:
«موزه مؤسسه‌ای‌ست دائمی و بدون هدف مادی که درهای آن به روی همگان باز است
و در خدمت جامعه و پیشرفت آن فعالیت می‌کند. هدف موزه‌ها، پژوهش در آثار و
شواهد به‌جای‌مانده انسان و محیط زیست او، گردآوری آثار، حفظ و بهره‌وری
معنوی و ایجاد ارتباط بین این آثار، به ویژه به نمایش گذاردن آن‌ها به
منظور بررسی و بهره معنوی است.
مقدمه : 80 کارشناس موزه ها در این شماره در ، فاطمه حیدری تیپولوژی
موزه ها "می پردازد . مقاله ای به بحث درباره " در این شماره ، بخشی از
مقاله که به بحث درباره فرم شکل گیری و تاریخچه موزه اشاره دارد ، چاپ می
شود. و در شماره های آینده تلاش می شود تا بقیه بحث پیگیری شود. هزاران
موزه در سراسر جهان آثار و اشیائی را نگهداری و تعبیر و تفسیر م یکنند.
جملگی این آثار نشان دهنده محیط زیست طبیعی انسان و میراث فرهنگی اوست. به
سبب اختلاف در اهداف و فعالیت های موزه ها طبقه بندی شفاف آن ها دشوار است.
به هر حال، هر گونه کوشش در طبقه بندی آن ها سبب درک کامل تری از اهداف و
برنامه های موزه می شود. در اواخر قرن هجدهم، تحت تأثیر فلسفه فرانسوی و
عصر روشنگری، و در اوایل قرن نوزدهم، به انگیزه پژوهشگران بود که طبقه بندی
موزه ها براساس نامگذاری رشته های مربوط به مجموعه هایشان بوجود آمد.
نخستین گونه بندی ـ که در ممالک بسیاری هنوز هم ب هکار گرفته می شود و در
اسام یکمیته های تخصصی "ایکوم "نیز به چشم می خورد ـ تمایزی است که بین
موزه های هنرهای ظریفه، هنرهای کاربردی، باستان شناسی، تاریخ، مردم شناسی،
علوم طبیعی، دانش و تکنولوژی، موزه های منطقه ای و محلی و موزه های تخصصی
می توان قائل شد. با این حال سیر تحول موزه ها پس از جنگ جهانی دوم به
تدریج مرزهای بین رشته ها و مجموعه ها را از میان برداشته است. به طور کلی
تیپولوژی موزه ها با نگرش جدید در سه گروه تقسیم بندی می شوند :
