فضاهای
ورزشی، محیطی برای منظورهای متفاوت هستند که شامل تفریح، تمرین ومسابقه می
باشند. چنین فضاهایی باید علاوه برداشتن کیفیت های استاندارد ورزشهای
مختلف، تسهیلات لازم را برای تماشاچیان و ورزشکاران در برداشته باشد.
جهت سالن های ورزشی به موقعیت قرار گیری در سایت، شیب زمین و دسترسی های آن
بستگی خواهد داشت و کمتر تحت تاثیر عوامل اقلیمی خواهد بود ولی در مورد
زمینهای بازی روباز بهترین جهت، شمالی – جنوبی می باشد.
درحال حاضرباتوجه به تعیین میزان سرانه فضاهای ورزشی وراهبردهای سازمان
تربیت بدنی، مواردبه شرح زیر توسط شرکت توسعه، در دست پی گیری و اجراست:
1-افزایش سرانه فضاهای ورزشی در کشور تا سقف یک متر مربع( 1). 2-احداث
اماکن ورزشی به نسبت 30% فضای سرپوشیده و 70% فضاهای ورزشی رو باز (این
راهبرد با مصوب برنامه چهارم توسعه کشورمغایر است)(2). افزایش آگاهیهای
اجتماعی در باره اثرات فعالیتهای ورزشی در حفظ و ارتقاءسلامتی و توجه اقشار
مختلف مردم ازجمله جوانان به اندام مناسب و موزون باعث تغییر رفتار ورزشی
مردم شده است.در این زمینه رویکرد فردگرایی ایجاد شده،سبب جذابتر شدن
فعالیتهای ورزشی متنوع موجود گردیده است.واین روال باعث تغییر دیدگاههای
عرصه کنندگان خدمات ورزشی شده ،وبه همین دلیل فعالیتهای ورزشی آینده در
اماکن و تاسیسات بسیار متنوعتری نسبت به اماکن و تاسیسات سنتی انجام خواهد
گرفت.زیرا نوع ورزشها و زمان بهره مندی از آنها خصوصا در اوقات فراغت به
فضاهای با کیفیت بالا و لوکس نیاز دارد.البته همزمان با با این تغییرات
متنوع نباید از از احداث اماکن و تاسیسات سنتی نیز غافل شد (3).ضمن اینکه
برای احداث اماکن ورزشی،علاوه برمطالعات لازم برای تعیین نیاز،مکان یابی و
جانمائی،امکان سنجی،و... برای برنامه ریزی و اجرا باید اقدامات دیگری را
انجام داد.از جمله در حال حاضر در کشورهای پیشرفته برای برنامه ریزی و
طراحی از کارگروه های ذینفع نیز بهره می گیرند. مثلا در امر طراحی،کارگروهی
با حضورکارشناس، ورزشکار،مربی و...رشته یا رشته هایی که قرار است فضای
ورزشی آن ساخته شود،جهت تعیین نیازمندیهای ورزشکاران ،مربیان در زمان آموزش
،تمرین و مسابقات وایجاد شرایط ایمنی وایجاد زمینه های خدمات موردنیاز
برای تسهیل فعالیتهای آنان وحتی جلوگیری از ایجاد مزاحمت برای اهالی محل از
نظر رفت و آمد.
