فوریتهای
پزشکی رویدادی ناگهانی و نامنتظر که نیاز به اقدام فوری دارد. به طور کلی
فوریت به وضعیتی اطلاق می‌شود که حیات بیمار بلافاصله یا در مدت چند دقیقه
تا چند ساعت آینده تهدید گردد. این رویدادها معمولاً در صورت عدم مداخله
سریع پزشکی به مرگ بیمار می‌انجامند، مانند ترومای شدید در تصادف رانندگی
یا سکته قلبی. در این مواقع معمولاً مرکز فوریتهای پزشکی برای امدادرسانی و
ارائه خدمات فوریتهای پزشکی وارد عمل می‌شود.[۱]
معرفی اورژانس
محل قرارگیری در بیمارستان
وظایف بخش اورژانس
ورودی اورژانس
فضاهای بخش اورژانس
سیرکولاسیون بیمار اورژانسی
بررسی استانداردها
تحلیل بیمارستان پورسینا
تحلیل بیمارستان آریا
تحلیل بیمارستان رسول اکرم
مرکز فوق تخصصی میلاد
بخش اورژانس یک بیمارستان به دلیل فعالیت شبانه روزی جوابگوی دو دسته از بیماران می باشد:
بیمارانی که به علت بروز حوادث نظیر تصادف، سکته قلبی و... به این بخش
مراجعه می کنند ونیازمند رسیدگی فوری هستند که در این صورت بعد از اقدامات
اولیه در صورت لزوم به بخشهای جراحی، بستری و مراقبت ویژه بیمارستان
فرستاده می شوند.
بیمارانی که به علت عدم دسترسی به خدمات درمانی درمانگاه به این بخش مراجعه
می کنند که بعد از معاینه توسط پزشک عمومی خدمات مختصری چون تزریقات و
پانسمان و... بر روی آنها انجام می گیرد و پس از آنجا به کلینیک بیمارستان
ارجاع داده می شوند.
کلیه تجهیزات مورد نیاز حفظ حیات فرد، باید جهت جلوگیری از اتلاف زمان در این بخش مستقر باشد.
لازم به ذکر است هدف اورژانس این نیست که به طور عمده خدمات روزمره را که
در جای دیگری از بیمارستان عرضه می شود و در خارج از آن وقت، انجام دهد
بلکه باید خدمات اورژانس یعنی خدمات نجات بخشی که بلافاصله بعد از پذیرش و
قبل از اینکه مشخص گردد کدام بخش از بیمارستان باید بیمار را بپذیرد، عرضه
نماید.توجه به این امر از گسترده شدن بی اندازه اورژانس و عدم استفاده صحیح
از آن جلوگیری می کند.
این بخش باید در طبقه همکف و قابل دسترسی به وسیله افراد پیاده و سواره باشد.
برای پذیرش سریع بیمار، این بخش باید در نزدیکی در ورودی آمبولانس بوده و
دارای تسهیلات کافی جهت نظارت بر ورودی و تخلیه آمبولانس باشد و ارتباط این
بخش با آمبولانس باید توسط رمپی به طور مستقیم فراهم گردد
