مناره یا گلدسته برجی مدور است که یکی از اجزاء معماری اسلامی است و بیشتر در مسجدها بکار می‌رود.
کاربرد
مناره‌ها سه کاربرد اصلی دارند:
میل راهنما: برای راهنمایی کاروان‌ها در مسیر جاده‌ها و نشان دادن مکانهای اصلی بافت شهری.[۲]
قطب منار دهلی
اذان‌گویی و خبررسانی: مکانی برای گفتن اذان.
مناره نماد پیروزی: این نوع مناره‌ها را از جمجمه سر انسان‌ها و حیوانات می‌ساختند
بخشی از مطلب
پیدایش مناره در اسلام :
هنگامی ما به فن معماری اسلام پی خواهیم برد که در ساختمانها و آثار اسلامی
بررسی و تحقیق کرده باشیم. یکی از عناصر اصلی این فن که در اسلام جلوه‌گر
شده و زیبائی خاصی به خود گرفته ، ساختمان گلدسته‌ها می‌باشد.
با ظهور اسلام مساجد گوی رنگ و سنگ را از سایر رقبا ربوده در فن و هنر بی
همتا گشتند.در ابتدا مساجد فاقد مناره بوده موء ذنان در مکانی که دو عامل
مرکزیت و ارتفاع را توئما داشته اذان می گفتند
گلدسته یا مؤذنه عبارتست از محلی که مؤذن در آنجا اذان می‌گوید و مردم را
به نماز دعوت می‌کند . مؤذنه دارای نامهای دیگری نیز هست از قبیل: مناره ،
منار و صومعه ، عساس و گلدسته. بطورکلی ، مؤذن از همان آغاز اسلام جایگاه
مخصوصی داشته ،
ناگفته نماند که مؤذنه در آغاز صورت ساده‌ای داشته و تدریجاً تکامل یافته
یعنی در اول مؤذنه دیواری بلند یا برج‌مانند بود که مؤذن بر روی آن می‌رفت و
اذان می‌گفت. کم‌کم به اطراف آن برج دیوار یا نرده ای کشیدند بروی آنها
سایه بانی قرار دادند و پس از مدتی این فکر پیدا شد که بهنگام مغرب چراغی
در مؤذنه روشن سازند تا هم علامت فرارسیدن وقت نماز باشد و هم مردم بدانند
که مسجد در چه نقطه‌ای قرار گرفته ناگفته نماند که مؤذنه در آغاز صورت
ساده‌ای داشته و تدریجاً تکامل یافته یعنی در اول مؤذنه دیواری بلند یا
برج‌مانند بود که مؤذن بر روی آن می‌رفت و اذان می‌گفت. کم‌کم به اطراف آن
برج دیوار یا نرده ای کشیدند بروی آنها سایه بانی قرار دادند و پس از مدتی
این فکر پیدا شد که بهنگام مغرب چراغی در مؤذنه روشن سازند تا هم علامت
فرارسیدن وقت نماز باشد و هم مردم بدانند که مسجد در چه نقطه‌ای قرار گرفته
مناره
مناره یا منار به معنای جای نور است و به بنای بلند و کشیده اطلاق می شود
که عموماً کنار بناهای مذهبی مانند مدارس, مساجد, و مقبره ها ساخته می
شدند.
قبل از اسلام از منار برای راهنمایی استفاده می کردند که گاهی نیز معرف
وجود آتشکده و آتشگاههای بزرگ بود و به آن میل می گفتند(مانند میل نورآباد,
میل فیروزآباد).
در دوره اسلامی احداث مناره گسترش بیشتری یافت. یکی از قدیمیترین مناره ها
متعلق به مسجد جامع دمشق است. از دیگر مناره های باقیمانده اوایل اسلام می
توان به مناره مسجد اشاره کرد.
