تاریخچه تهران قدیم
تهران که امروزه تکیه بر جای شوش ، هگمتانه ، پاسارگاد و اصفهان زده تا
دوره صفویان اهمیت چندانی نداشته است. اهمیت و آبادانی و رونق تهران از
زمان دودمان صفوی آغاز گردید.
چون نیای بزرگ صفویان بنام سید حمزه در شهر ری مدفون بوده و هم به جهت وجود
باغهای وسیع و آب گوارا و چنارهای بلند و زیبا، شاهان صفوی هر چند یک بار
بدانجا روی می‌‌آوردند و بدین ترتیب تهران مورد توجه پادشاهان صفوی بویژه
شاه تهماسب یکم واقع گردید و وی دستور ساختمان بارویی به دور شهر را داد که
دارای چهار دروازه و ۱۱۴ برج به تعداد سوره‌های قرآن بود و برای بنای حصار
شهر ازپنج منطقه داخل شهر خاکبرداری انجام شد که بعدها این پنج منطقه به
چاله میدان ، چاله حصار ، گود زنبورک خانه ، گود فیل خانه ، گود دروازه
محمدیه معروف شدند
مقبره پیر عطا آرامگاه یکی از نوادگان امام موسی بن جعفر(ع) می باشد که سید
العلما پیر عطا نامیده می شده است. تاریخ وفات ایشان نامشخص است، اما
مقبره و صحن اطراف آن طبق گفته متولی امام زاده در حدود سیصدسال پیش احداث
گردیده است. تاریخ حک شده بر لب دیوار بیرونی نمای شمالی (در حیاط) سال
1214هـ.ق را نشان می دهد که سال بازسازی بنا می باشد. طبق آمارهای محلی
جبهه شمالی مقبره تا حوالی کوچه ای که در حال حاضر کوچه پل سنگی نامیده می
شود، قبرستانی بوده که اهالی تهران قدیم طبق وصیت کرده و به دلیل عقیده
خاصی که به پیر عطا داشتند پس از مرگ در آنجا به خاک سپرده می شدند. دو سنگ
قبر به جای مانده در حیاط امام زاده، تصدیقی بر این گفتار است. تاریخ حک
شده بر روی یکی از این سنگ قبرها سال 1244هـ.ق را نشان می دهد.
بخشی از مطلب
مقبره پیر عطا
در میان عودلاجان و پامنار، در محله ای معروف به محله یهودی ها، در کوچه
مشیرالخلوت ، بقعه پیرعطا قرار دارد که قدمت آن به بیش از دو قرن پیش و به
زمان
فتحعلى شاه قاجار باز مى‌گردد.
کوچه مشیرالخلوت که در شمال بنا واقع شده ، یکی از معابر قدیمی تهران است که در دوران صفویه بنا شده است.
فصل اول :
شناخت بنا
فصل دوم
آسیب شناسی سازه
آسیب شناسی بافت
آسیب شناسی عملکرد
آسیب شناسی تزیینات
فصل سوم
طرح مرمت
فصل چهارم
طرح احیا
پیش نمایش
